Vorige week had ik een interessant gesprek met mevrouw X. Mevrouw X gaf aan dat zij al lange tijd (een jaar!!) haar baan niet meer leuk vindt. De organisatie is erg veranderd, zij past er niet meer zo goed, en de functie is helemaal ‘uitgekleed’ zoals zij zelf aangaf. Mevrouw X gaat al een jaar met tegenzin naar haar werk………
Mevrouw X heeft de wens om een opleiding te gaan volgen en op zoek te gaan naar een nieuwe baan. En toch heeft zij met deze wens al een jaar lang niets gedaan…..
Laat ik voorop stellen dat ik mevrouw X niets kwalijk neem hè! Er zijn een heleboel mevrouwen X die met een dergelijke kwestie worstelen. Maar ik verwonder mij er wel over!
Tijdens het gesprek bleek dat mevrouw X een opleidingsbudget heeft, waarvan zij nog geen gebruik heeft gemaakt. Maar ze durfde niet om de gewenste opleiding te vragen, want ‘wat zou haar leidinggevende hier van kunnen denken?’ Dan zou ze er vast bij de eerstvolgende ontslagronde uit liggen! En als ze aan zou geven dat ze op zoek wil gaan naar een andere baan, zou ze zeker niet meer ‘veilig’ zijn. Zou dit werkelijk zo zijn?
Meestal niet! Een werkgever heeft namelijk ook niet zoveel baat bij een werknemer die al een jaar lang met tegenzin op het werk verschijnt. We willen toch gelukkige, gemotiveerde en betrokken medewerkers? Ga samen in gesprek over jouw opleidingsbudget en de mogelijkheden binnen of buiten de organisatie. Misschien kun je een korte stage lopen op een andere afdeling? Of een oriënterend gesprek hebben met iemand die het werk doet dat jij misschien wel zou willen doen! Dit fenomeen heet loopbaanontwikkeling, en dat is vandaag de dag hartstikke belangrijk voor werknemers en werkgevers.
Wees niet bang en zet de eerste stap. Vandaag nog!
Veel succes!
Groet,
Annemarie Appelman
